श्रीमाताजी

आळस आणि अक्रियता

कर्म आराधना – ३७

आळस आणि अक्रियता (inaction) यांचा शेवट तामसिकतेमध्ये होतो; अचेतनेच्या गर्तेत पडण्यासारखे ते असते, या गोष्टी प्रगती आणि प्रकाश यांच्या विरोधी असतात.

स्वतःच्या अहंकारावर मात करणे आणि केवळ ‘ईश्वरा’च्या सेवेमध्ये जीवन व्यतीत करणे – हा आपला आदर्श असला पाहिजे. तोच सत्य चेतना प्राप्त करून घेण्याच्या दिशेने जाणारा सर्वात जवळचा मार्ग आहे.
*
योग्य वृत्तीने केलेले कर्म हे ध्यानच असते.

– श्रीमाताजी
[CWM 14 : 297, 298]

श्रीमाताजी
Latest posts by श्रीमाताजी (see all)
/by
You might also like
प्रामाणिकपणा – ०७
साधना आणि मनःशांती
प्राणाचे साहाय्य व प्रगती
दु:ख कशाचे? भय कशाचे?
एकता आणि एकसंधता प्रस्थापित करण्याचा मार्ग
उषेचे आगमन
मानसिक आणि आंतरिक एकाग्रता
ईश्वराचे साधन